Dečije afazije

Poslednjih godina, sve više raste broj dece sa stečenom afazijom kao posledicom učestalih povreda mozga. Traumatske afazije danas predstavljaju skoro trećinu svih slučajeva dečje afazije. Pored traumatskih povreda mozga u etiološke faktore, odnosno uzročnike koji mogu da dovedu do pojave afazija kod dece jesu tumori, epilepsije i infekcije, cerebrovaskularna oboljenja. 

Dečije afazije predstavljaju poremećaj u razvoju govora ili gubitak već stečenih jezičkih sposobnosti koji je uzrokovan oštećenjem mozga.  Razlikuju se dva osnovna oblika dečjih afazija: 

1. kongenitalna (urođena) afazija – specifičan poremecaj u razvoju govora i jezika koji nastaje kao posledica lezija mozga u prenatalnom, perinatalnom ili ranom postnatalnom periodu (pre nego što se govor počeo razvijati).
2. stečena afazija – poremećaj ili gubitak već stečenih jezičkih sposobnosti, koji je uzrokovan cerebralnom lezijom u detinjstvu. Javlja se u slučajevima kod kojih je do oštećenja mozga došlo između 2.-10. godine života.

 Opšte karakteristike stečenih afazija kod dece su: 

• Mutizam-jedan od najkarakterističnijih simptoma stečene dečje afazije. Ispoljava se nemogućnošću proizvođnja bilo kakvih zvukova-pravi mutizam ili nemogućnošću produkcije jezičkih simbola, odnosno reči-mutizam za reči.
• Redukcija spontanog govora
• Sintaksicki poremećaji
• Anomija ( leksički poremećaji ) – redukovana upotreba sadržajnih reči u spontanom govoru i imenovanju pojmova.
• Fonološki poremećaji- otežana artikulacija; 
• Deficiti čitanja, pisanja i spelovanja  
• Disfonija.  

Deca sa afazijom ispoljavaju i deficit pažnje, perseveracija, poremećaji slušanja, motorna nespretnost, “zamor” od: gledanja televizije, igranja igračkama, odlaska u kupovinu… Deca sa afazijom imaju problem da se uključe u igru i da u njoj istraju.